0
Posted on ۲۰:۵۴ by حقیقت شیعه and filed under
جمعه ۰۴ جدی ۱۳۸۸ ساعت ۲۳:۱۴ داكتر حسيب معترف

با آن كه از واقعه المناك كربلا و از آن فداكاري عاشقانه امام حسين و ياران او سده ها مي گذرد، اما گويي براي ما خيلي معاصر است. شايد به دليل تشابه روزگار ما با روزگاري است كه امام در آن مي زيستند. اين قرابت در وجود آن هايي كه عاشق آزادي و طالب فداكاري اند ريشه عميق تري دارد كه با تمام وجود آن را حس مي كنند و مي فهمند. به همين دليل با آن كه روز هاي محرم و حادثه كربلا براي هر انسان با اهميت و ارزشمند است اما براي عاشقان حق و سوختگان آزادي و عدالت از جذابيت و زيبايي بيشتر برخوردار است.
چرا كه آن ها با عشقي كه به انسان دارند به تحليل و تفسير آن مي روند و دريافت هاي ويژه و ناب از آن حادثه دارند. در واقع حادثه كربلا و ماه محرم به اضافه رشادت هاي ديني و اخروي آن ها، بنابر رشادت هاي خيلي دنيوي آن مثل قربان شدن در راه محبوبي مثل آزادي و عدالت و دور ريختن منفوري چون استبداد و زورگويي و باطل پرستي در چشم آن ها مي نشيند. صحنه هاي خيلي انساني و غير ماورايي آن مانند قربان شدن براي رسيدن به والاي گرامي چون آزادي و عدالت و روشن كردن مشعل آزادگي و پاكي براي ديگران و دادن درس ايثار به همه عاشقان و سينه چاكان. امام حسين از جوانب گوناگون براي ما عزيز و گرامي است؛ اين كه نواسه پيامبر گرامي اسلام (ص) است و اين كه فرزند حضرت علي(ع) است. اما عزيزتر اين كه عاشق و طالب حق و آزادي است. اين فضليت كمي نيست. ما از اين نسبت با او آشنايي بيشتر داريم. با آن كه واقعه كربلا منشاي ايزدي و ماورايي دارد اما جوانب غير ماورايي آن نهايت محسوس تر است. داستان حسين روايتي است نسل به نسل و آييني است كه بر تن جامعه منزه واقعيت مي بخشد و مي پوشاند، اما نه براي چيرگي بر طبيعت و جهان پيراموني بل براي اثبات ايمان و تقرب به پروردگار و تسليم شدن به مشيت او. امام حسين به قيمت نابودي جان خود، به دفاع از حق و نيكي و ارزش هاي مثبت بر مي خيزد آن هم در هنگام و هنگامه اي كه ارزش ها در حال رنگ باختن و اصول انساني در حال انقراض اند. امام حسين امروز سرمشق و مشعل دار پيشرو براي همه انسان هاي است كه به دنبال آزادي سرگردان اند و از ظلم و ظالمان روزگار خود به ستوه اند. تا زماني كه انسان است، اين دنباله روي و پيروي جاري است. قيام كربلا به مثابه حادثه تكان دهنده در دل تاريخ مدفون نگشت و ديري نپاييد كه اين حادثه به الهام بخش بسياري از حركت ها و جنبش هاي آزاده در دنيا مبدل گرديد. امروزه حتا آن هايي كه به حوزه فرهنگ ديني اسلامي ما ربطي ندارند از اين حادثه به گرامي ياد مي كنند و امام و حركت امام براي آن ها قابل تامل است و از آن متاثر اند. آن واقعه به آن ها به مثابه حماسه جاويدان و دوران ساز هميشه ستودني است. به همين علت موج گسترده بيداري و انقلاب در سراسر دنيا را به راه انداخت. تحليل نهايي عمل امام حسين كنار زدن ظلم زمانه و شيوه اصولي مبارزه با حكومت هاي سلطه گر و زورمدار است. به همين علت ما بيشتر به تحليل حادثه كربلا و حركت امام نيازمند هستيم تا تجليل آن. البته اين به اين معنا نيست كه اين روز را تجليل نكنيم اما با درنظرداشت روزگار ما كه از همه سو يزيد سربركشيده، نيازمند چاره انديشي امام حسين صفتانه هستيم.
روز هاي ماه محرم با آن كه با سوگ تجليل مي گردد اما با آغاز اين ماه خون در رگ هاي عاشقان حق و عدالت و فرهيختگان آزادي جاري مي شود و قوت و جسارت مزيد بر آن ها مي بخشد. عزم ها و رفتار هاي آزادمنشان و آزادگان را نيرومند مي سازد. صدا هاي خفه شده در گلو به صدا مي آيد و بهانه مي شود براي براندازي قلدران و مستبدان و باطل خواهان از مراجع قدرت و نشاندن عدالت و صداقت در جاي آن. به همين دليل برخي ها از فرا رسيدن اين روز هراسان مي شوند چون قيام امام حسين پيام آور دگرگوني و نشاندن حق به جاي باطل است كه با فرا رسيدن آن بزدلان استبداد پيشه و انسان ستيز از اين پيام بيدار كننده و جاودانه و دوران ساز و عواقبي كه براي منصب و موقيعت آن ها در پي دارد، مي ترسند.
امام مي دانست از لحاظ تعدد افراد و امكانات با دشمن نابرابر است، اما نيروي معنوي و عشقي او را واداشت تا به اين جانبازي تن دهد. امام آگاهانه راه خود را انتخاب كرده بود با آن كه در كوتاه مدت شكست خورد اما در دراز مدت پيروز معنوي و قطعي از آن اوست.
اين روز سال هاست كه مي آيد و مي رود و از آن مكررا در كشور ما تجليل مي گردد. اما مي بينيم كه در روزگار ما تحولي واقع نشده. هنوز انسان و انسانيت به سادگي اهانت مي شود. هنوز آزادي و عدالت در بند كشيده مي شود. به راحتي كرامت انساني و شرف او به هيچ گرفته مي شود. روزگار ما كم از روزگار امام نيست. در روزگار امام يك يزيد بود با يك خباثت اما در روزگار ما يزيد ها هم به عدد بيشتر اند و هم به اخلاق زشت تر و مستبد تر و كورتر، ولي عاشقان راه حق كمتر اند. امروز بي عدالتي، انسان ستيزي، توهين به كرامت و آزادي انسان ، به سخره گرفتن ارزش هاي معنوي و هزاران مفاسد دوران سوز و انسان شكن جامعه ما را در عمق تاريكي و قهقراي بدبختي كشانده و ما خوش هستيم كه از قيام امام تجليل مي كينم و اشك مي ريزيم. هنوز مانديم در اين كه امام چطور مظلومانه به شهادت رسيد. از واقيعت اسطوره ساختيم و از پيام دوران ساز و جاودانه آن غافل مانديم. امام حسين (ع) عاقبت انجام عمل خود را مي دانست. به همين دليل اين راه را برگزيد تا پيام ماندگار و تاريخ ساز به همه دوران هاي بشريت تقديم كند. اگر امام در روزگار ما حضور مي داشت، مطمينا به وضيعت روزگار ما و وضع آشفته انسان اشك مي ريخت.
فراموش نكنيم كه عمل امام حسين براي اصلاح وضع جامعه اي كه براي تغيير چنين ايثاري را طلب مي كرد، يك عمل سياسي ديني بود. امام عملا در برابر رهبري نادرست روزگار خود كه داشت تمامي ارزش ها را ناديده مي گرفت و هيچ تعهدي نسبت به آزادي و عدالت نداشت و قلدرانه از هوس پيروي مي كرد، ايستادگي كرد و نگذاشت كه چنين طاغوي به منزل مقصود برسد و انسانيت و عدالت و حتا دين اين چنين مظلومانه قرباني خشم چنين كساني شود كه به اصول دين باورمند نيستند. نگذاشت ديني كه خداوند براي تنظيم امور دنيا و آخرت انسان فرستاد و پيامبر گرامي اسلام با هزارن مشقت آن را بذر نموده بود، اين گونه در دست انسان هاي نااهل دستاويز قرار بگيرد و ارزش هاي آن ناديده گرفته شود.
امام با اين عمل خود دست آن ها را در اعمال شيطنت ها و هوسراني ها كوتاه كرد و پيام جاودانه دين را استوار نمود. اين پيام را براي تمام زمانه ها به جا گذاشت كه هر زماني كه تعدادي در رهبري جامعه قرار بگيرند و ارزش ها ديني و عدالت و انسانيت را به سخره بگيرند، سزاوار سرنگوني اند. حتا اگر خون بطلبد و به قيمت جان آدمي تمام شود، ارزش اين را دارد كه جلو چنين مديريت نادرست سد شد و نگذاشت عده اي مستبدانه هر خشم و هوسي كه دارند، اين گونه تشفيع نمايند. بسياري انسان هاي مصلح در دوره هاي متفاوت اين پيام امام را خوب درك كردند و هرگاه خود را در وضيعت و موقيعت مشابه با امام يافتند، براي تغيير دوران خود از انقلاب و قيام روشمند و هدفمند امام پيروي نمودند تا باطل هاي روزگار خود را بزدايند و حقيقت ها را آشكارتر نمايند. با استكبار و حكومت هاي زورمدار و سلطه گر درافتادند كه البته نتايج موفقيت آميزي نيز در پي داشت. شيخ محمد عبده، سيد جمال االدين افغاني، شاه ولي الله دهلوي، حسن البنا" ، اقبال لاهوري، محمد علي جناح و حتا شبه قاره هند نتيجه بررسي و تحليل هدفمند قيام امام حسين بود.
در گذشته حكومت هاي استكباري و حكومت هاي مستبد و زورمدار از تجليل روز هاي محرم جلوگيري مي كردند چرا كه از پيامد هاي سياسي پيام جاودانه امام در هراس بودند و مي دانستند كه در پشت اين مساله يك تغيير و دگرگوني پنهان است تا باطل را براندازد و چهره حق را از مكدريت پاك نمايد. دولت رضاشاه ايران از مثال هاي برجسته آن است كه خيلي ها را به همين دليل به خاك و خون كشيد. به هر حال دولت هاي انحصار گر و عدالت گريز به هر شيوه ممكن خواسته اند تا از آفتابي شدن پيام اصلي حركت امام پيشگيري نمايند. به نحوي مردم را در غفلت قرار دهند و اين كاري است كه عملا در بسياري از كشورهاي اسلامي جاري است. امروز هم با آن كه به ظاهر كسي از تجليل اين روز محروم نمي شود اما به شيوه هاي جديد و متعدد تلاش مي دارند تا محتوا پيام اما پنهان بماند يا شهروندان را آن قدر به تجليل اين حادثه ترغيب مي دارند تا پيام هاي اصلي ساده انگاشته شود و معنای حقيقي حركت اما همچنان نامكشوف و ناپيدا باقي بماند.
نتیجه گیري
تاریخ این را به ما آموخته است که دولت های مستبد و سلط گر همیشه مایل اند تا مردم را که طرف قضیه هستند در غفلت نگهدارند، تا ظهور حق و عدالت را مانع شوند و هر وسیله را که زمینه چنین بروزی را فراهم کنند، مردود می سازند و یاهم به بیراهه می کشاند. جلو رفتار ها و عمل های که به عدالت و حق ارج می گذارد، می ایستند. حتا پیام های دینی که باطل پرستی و حق گریزی و عدالت ستیزی را قبیح می داند و ترغیب به براندازی و دگرگونی می نماید را سد می شوند تا روشنايی عدالت و حق به شهروندان نرسد و ضمیر های آن ها را روشن و بیدار نسازد. محرم و قيام امام حسین حرکت اصلاحی و سياسی دینی است که برای تغییر و تحول روزگار خود که از طرف اشخاص نااهل و ناباور به ارزش ها داشت راه باطل را می پیمود، دست به کار شد و پیام جاودانه را برای تمام دوره های بشریت به به جاگذاشت. خوشبختانه در جامعه ما این روز به خوبی تجلیل می شود. دینداران ما در کمال صداقت و صاف دلی به امام و آرمان ایشان عشق می ورزند ولی فراموش نکنیم که تجلیل از این ایام ما را از تحلیل آن باز ندارد و یا در غفلت نگذارد. ظاهرا که ما جنبه های معنوی این عمل امام را از خاطر می اندازیم. امام و حرکت او با آن كه شايسته سینه زنی و تعزیه خوانی هست، اما بزرگتر از اين ها هم است باید برعلاوه این ها به محتوای اصلی این حادثه بپردازیم و در صحنه مدیریت و سیاست جامعه که ممثل اراده همگانی است از آن استفاده نمايیم. داستان جانبازی و رشادت امام حسین یک واقیعت انکار ناپذیر است که در راه مصالح دین و جامعه آن را انتخاب کرده بود. يك اسطوره نیست، بلكه حقيقتي است كه تمامي تاريخ نگاران اسلام آن را نوشته اند و بيان كردند. باید آن را در جامعه و روزگار خود مان در زدودن نابرابری و حق گریزی مسبتدان و انحصار گران به کار برد و این در واقع آرمان اصلی امام و یاران او بود در شرایط و زمانی که بسیار نیازمند چنین پیام های کارگر در امر سیاست و مدیریت جامعه خود هستیم. تجلیل اسطوره ای از امام و حرکت او و نپرداختن به تحلیل و تجویز آن در جامعه خود مان، زور مداران و بی باوران را در جامعه ما به هدف های شوم و غیر انسانی و عدالت ستیز آن ها کمک می کند. بزرگداشت از امام و حرکت او به ایام محرم محدود نگردد بلکه دغدغه مسلسل و پیگیر ما در هر وقت باشد و از آن برای آزادی و عدالت و حق باوري الگو بگیریم
0
Responses to ... نيازمندي روزگار ما به امام حسين ( ع )

ارسال یک نظر